গণতন্ত্ৰ

মেকিং কৰি ব্রেকিং কৰা নিউজৰ পৃথিবীত আমি,

সত্য বিচাৰি খাওঁ হাবাথুৰি,

সকলো ফালে মাথো অসত্যৰ ছায়া-ছবি।

এয়া নেকি গণতন্ত্রত অধিকাৰ ?

য'ত ন্যায় বিচাৰি জনগণে কৰে হাহাকাৰ।

স্বাধীন ৰাষ্ট্ৰত পংগু স্বাধীনতা,

নিজৰ প্ৰাপ্য বিচাৰি  ভাগৰুৱা জনতা !

কালসৰ্প ৰূপত শাসক,

অন্ধ ন্যায়ালয় হয় নিঠৰ !

ক্ষুধাতুৰৰ কাতৰ বিননি,

দাম্ভিক শাসকৰ মিছা প্ৰতিশ্ৰুতি‌ ।

মাজনিশা কাৰ চিঞঁৰ ?

কাৰো হাতত নাই খবৰ।

বিলাতী সুৰাৰ নিচাত ৰঙীন সময়,

মিছা দেশ প্ৰেম, মিছা এই সময়।

ৰুগ্ন সমাজত কিহৰ কোলাহল ?

এয়াটো এক অসত্যৰ দাবানল,

য'ত গণতন্ত্ৰ এক বেশ্যা, ভণ্ড শাসকৰ।

 

ණৰূপজ্যোতি

Picture courtesy: Nituparna Rajbongshi

বি.দ্ৰ.: স্বাধীনতা(?) দিৱসৰ শুভকামনা জ্ঞাপন কৰিলো, স্বাধীনতাৰ বুজ লওঁতে আমাৰ ৭৪ বছৰ গ'ল কিন্তু অনিয়ম অনাচাৰহে নগল। এয়া কি স্বাধীনতা, য'ত সমঅধিকাৰ নাথাকে, গণতন্ত্ৰৰ মূল্য নাথাকে, বুজি নাপাওঁ এয়া কেনেকুৱা স্বাধীনতা !

প্ৰিয় কবিতা

চক্ৰাকাৰ জটিল জীৱনৰ অন্ধকাৰ খেদি,

মোৰ হৃদয়ত তুমি দিয়া পোহৰৰ ৰেঙণি।

বাৰিষাৰ বৰষুণে তোমাৰ কথাকে কয়,

দুহাত মেলি দিছো তোমালৈ এয়া আমাৰ সময়।

তোমাৰ প্ৰতিটো শব্দত মই মন্ত্ৰমুগ্ধ,

তোমাৰ নামত মোৰ সময় হয় স্তব্ধ।

তুমি নদী হৈ মোৰ হৃদয় সাগৰত বিলীন হোৱা,

শালিকী পুৱাৰ ৰ'দহৈ মোক জগোৱা।

জীৱনৰ শব্দৰে লিখা,

তুমি এটি মোৰ প্রিয় কবিতা।

মোৰ অশ্ৰুসিক্ত উজাগৰী ৰাতিত তুমি সঙ্গিনী,

ব্যৰ্থতাৰ গ্লানিৰ মাজত তুমি আশাৰ ৰেঙণি।

আকৌ সপোন দেখিছোঁ নতুনকৈ ;

আমাৰ  সপোন, নতুন জীৱনৰ সপোন,

নতুন সময়ৰ সপোন।

খোজ দিছো তোমাৰ লগত সময়ৰ সোঁতত,

বিচাৰি সংজ্ঞা আমাৰ জীৱনৰ.....

বি.দ্র.: কবিতাটো  তোমাৰ হাতত মৰমেৰে  দিলো ,আমাৰ এটা প্ৰিয় কবিতা ।

ණৰূপজ্যোতি