ৰাতিৰ কেনভাচ

সুপ্ত ৰাতিৰ গুপ্ত সময়,

শূন্যত ভাহি অহা এটা চিঞঁৰ !

যাযাবৰী মনে বাৰে বাৰে আমনি কৰে,

কাৰ চিঞঁৰ ?

যেন এক চেপা আৰ্তনাদ বহুদিনৰ !

উষ্ণ শৰীৰৰ মাজত হিম চেঁচা মাতৰ বিলাপ,

যৌনতাৰ আবুৰত হেৰাই যায় মনৰ আলাপ।

কি সঁচা ? কি মিছা ?

বুজিবলৈ নাই যে কাৰো একাগ্ৰতা ।

তীব্ৰ চিঞঁৰ হেৰাই যায় কালৰাতিৰ গৰাহত,

ভদ্ৰ মুখবোৰ অভদ্ৰ হয় ৰাতিৰ এন্ধাৰত ।

কুটিল সময়ে গিলি থয় চিঞঁৰবোৰ,

জাগ্ৰত মনৰ এন্ধাৰ কোণত হেৰাই বিষাদবোৰ !

ණৰূপজ্যোতি

Picture courtesy: kelarujart.wordpress.com