প্রেম নামৰ কবিতা

                                                    

পাহৰিব নোৱাৰা অতীত, তথাপিও কাৰোৰবাৰ টাইমলাইনে চুই যায় হৃদয়ৰ এটিকোণ !

বন্ধুৱে কয় কিয় নিবিচাৰা সংগিনী,

কিন্তু তেওঁতো নুবুজে মোৰ হৃদয়খনে নাই মোৰ লগত কোনোৱা নতুন সংগীক দিবলৈ !

নোপোৱাৰ দুখ নাই,

পোৱাৰ হেঁপাহ নাই,

তথাপি হিয়াৰ এটাকোণ তোমাৰ নামত !

বন্ধুৱে কয় তুমি পাগল নেকি ?

আৰে বন্ধু তুমিতো নাজানা মই কিমান পাগল প্রেমিক তেওঁৰ,

তেওঁক প্রেম কৰিবলৈ প্রয়োজন নহয় তেওঁৰ !

সমাজে কব পাৰে একপক্ষীয় প্রেম মানে ব্যৰ্থতা ,

কিন্তু সমাজেতো নাজানে মোৰ প্রেম মই ভগাব নালাগে দুজনৰ মাজত !

মই আৰু মোৰ প্রেম জীৱনৰ বাটত মোৰ লগৰী !

তথাপিও নিবিচাৰো তোমাৰ সঁহাৰি ,

কিয়নো মই জানোঁ তুমিহীনতা মানে অতি বেছি নিদ্রাহীন মোৰ ৰাতি !

কিম্বা দুচকুৰ চকুপানী বা এটা দিশহীন কবিৰ অকবিতাৰ পংক্তি !

                                   ණৰূপজ্যোতি