কব লগা বহুতে আছিল,
কিন্তু কব নোৱাৰিলো !
তুমি হয়তো নেদেখিলা মোৰ দুচকুত তুমিহীনতাৰ যন্ত্রনা !
তুমি সুখৰ বাগিচাত ,
আৰু মই ?
দুখৰ অৰণ্যত লক্ষহীন প্রেমিক !
এতিয়া তোমাৰ প্রতি মোৰ কোনো অাপত্তি নাই,
কিন্তু দুখৰ ৰাতিবোৰ কিমান দীঘল হয় ?,
সেয়া হয়তো তুমি কাহানিও নুবুজিবা ,
খালী হৃদয়ত তুমি এৰি যোৱা প্রেম নামৰ তিক্ততা !
এতিয়া সুখৰ সংজ্ঞা বিচাৰি বাৰে বাৰে হাবাথুৰি খাওঁ ,
দুখবোৰে যেন গিলি গিলি খাই পেলায় মোৰ আত্মসত্ত্বাক |
তাৰ পিচটো জীয়াই থকাৰ মিছা প্রয়াস ,
মিছা হেঁপাহ সুখীহোৱাৰ !
এতিয়া মোৰ সংজ্ঞা সমাজৰ অন্ধকাৰ গলিত,
বিচাৰি যাওঁ তুমি নামৰ সত্ত্বাটোক ,
কিজানি পাওঁ কোনোবা নাৰীৰ হৃদয়ত তুমি নামৰ সত্ত্বাটো !
ৰাতিৰ এন্ধাৰ কিমান সুন্দৰ এতিয়া অনুভৱ কৰিছো ,
মুখাৰ আৰৰ মুখবোৰ দেখিছো !
ব্যৰ্থতাৰ কবিতা লেখিব পৰা হ'লে !
তুমি কিজানি হ'লা হয় মোৰ কবিতাৰ শিৰোনামা |
ණৰূপজ্যোতি
